عمار ملکی
آیا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ به غیر از دو گزینه رای دادن به یکی از کاندیداهای تایید صلاحیت شده و رای ندادن (یا بایکوت انتخابات) گزینه دیگری برای «تحول خواهان» وجود دارد؟ آیا ممکن است بتوان با استفاده از فرصت انتخابات در جمهوری اسلامی، یک انتخابات آزاد را شبیه سازی کرد؟ آیا میتوان با پایبندی به اصول تحول خواهی از عرصه انتخابات جمهوری اسلامی برای یک کنش فعالانه و اعتراضی استفاده کرد؟
آیا می توان از فرصت انتخابات برای طرح مطالبات دموکراتیک استفاده کرد و کاندیداهای موجود را وادار کرد تا مطالبات تحول خواهان را جدی بگیرند؟
آیا میتوان با یک راهبرد مستقل و فراتر از انتخاب میان دو گزینه میانه رو و تندرو (بد و بدتر) در نتیجه انتخابات تاثیرگذار بود؟
عمار ملکی، استادیار علوم سیاسی دانشگاه تیلبرگ هلند و تحلیلگر سیاست ایران درباره این سوالات و پاسخهای ممکن سخن می گوید.